Jim Kay i więzień Azkabanu ;)

Fragment okładki trzeciego tomu Harry'ego Pottera, zilustrowanego przez Jima Kay
Wydawnictwo Media Rodzina

J.K.Rowling - "Harry Potter i więzień Azkabanu" (Media Rodzina)
Zilustrował: Jim Kay

3 października na sklepowych półkach pojawiło się premierowe, ilustrowane wydanie "Harry'ego Pottera i więźnia Azkabanu" - kolejna część ozdobiona przez niesamowitego Jima Kay, zdobywcę medalu Kate Greenway. 

Wydanie Medii Rodziny, podobnie jak poprzednie, zostało wykonane niesamowicie starannie. Książka jest duża, w twardej oprawie, z wstążeczką ;), z świetnej jakości papierem i porządnie nasyconą feerią barw. I ta ilustracja na obwolucie*! Robi dobre pierwsze wrażenie.

Co mam dużo mówić - znowu się skusiłam. Niby mam już komplet, ale właśnie o takim wydaniu marzyłam jako dziecko :). A trzecia część jest na dodatek moją ulubioną - to właśnie od niej zaczęłam swoją przygodę z tą serią.

Moje wrażenia?

Jim Kay jak na razie dzielnie utrzymuje spójność serii wydawniczej. Zarówno w tej, jak i w poprzednich częściach, oczy fanów cieszą: specyficznie ilustrowane nagłówki rozdziałów, nawiązujące do akurat czytanej treści obrazki różnych rozmiarów, portrety postaci na całą stronę, szersze ujęcia na dwie... Tematycznie sporo przykładów magicznej architektury i magicznych stworzeń. Wszystko w typowej dla niego kolorystyce i z umiejętnie użytą grą światłem - co w tej części idealnie przydaje się przy patronusach :).

Dalej obserwujemy zamiłowanie Jima Kay do symbolicznych detali. Poniżej fragment portretu Severusa Snape'a z zamkniętym w słoju kretem - obrazującym jego losy jako szpiega. Myślę, że w czwartej części pojawi się tego typu portret Rity, a w piątej portrety Remusa i Syriusza, może Molly Weasley...

fragment portretu Snape'a ilustratora Jima Kay

Wiele osób oburza się, że Jim odważył się ukazać Snape'a z twarzą inną niż grającego go aktora. Fakt, przy Snape'ie najbardziej rzuca się to w oczy, ale widzieliśmy już przecież ten zabieg w poprzednich częściach. Wywiady potwierdzają, że Jima inspirują często osoby z grona jego bliskich, czy nawet przypadkowo spotkane - jak miły heavy-metalowiec, który stał się Hagridem ;).

Przechodząc dalej, znaczna część uwagi ilustratora nadal jest poświęcona magicznej architekturze. Założę się, że podobnie jak przy poprzednich częściach, i tutaj posłużył się własnoręcznie robionymi modelami, w tym Hogwartu! W końcu po raz pierwszy mamy okazję zobaczyć Mapę Huncwotów. Jeszcze się jej dokładnie nie przyglądałam, ale znając tego ilustratora - na pewno kryje się w niej jakiś zabawny szczególik ;).

fragment Mapy Huncwotów ilustratora Jima Kay

Z innych fascynacji Jima Kay - magiczne stworzenia nadal ukazane są w dwóch wersjach - poważniejszej, podkreślającej ich piękno / wyjątkowość, a także humorystycznej. 

Przykładem tej pierwszej mogą być hipogryfy. Tu ilustrator podobno miał problem z ukazaniem ich  pokaźnych rozmiarów. Zobaczcie jak sprytnie to rozwiązał:

fragment ilustracji Jima Kay przedstawiającej hipogryfa w chacie Hagrida

Zdecydowanie dużo uwagi poświęcił również dementorom. W jednym z wywiadów przyznał się do fascynacji ich formą - przypominającą rozlewający się atrament.

Co do humorystycznych ujęć - niestety, z części na część jest ich coraz mniej :(. Jest to trend, którego zdecydowanie nie popieram! Przynajmniej podobnie jak pająki w drugiej części, tu dla spojenia całości co jakich czas na stronach powtarzają się fikuśne ilustracje Krzywołapa i Parszywka, zgodnie z treścią - w ciągłej pogoni :). Czasami wśród stron widać tylko ogon ;).

jedna z licznych ilustracji Jima Kay przedstawiających Krzywołapa.

Ogólnie, uważam, że Jim Kay wykonał kawał porządnej roboty i ciężko byłoby znaleźć lepszego ilustratora dla mojej ukochanej serii. Martwi mnie jednak, że coraz bardziej odchodzi od wplatania akcentów humorystycznych. On ma takie cudne, specyficzne poczucie humoru sytuacyjnego, a ta seria i tak sama z siebie robi się coraz mroczniejsza. Czy trzeba to jeszcze tak podkreślać?

A jak tam Wasze wrażenia? Macie już tę książkę, albo może tylko oglądaliście ją na jednym z licznych youtubowych filmików? Czy w ogóle Was to nie kręci?

*Jak sporo z Was wie, zwykle nie zatrzymuję obwolut. Drażni mnie po prostu, jak się potem szybko niszczą, a i okładki pod spodem często są o wiele bardziej gustowne. Ta jest jednak tak ładna, że ilustrację wytnę, oprawię w jakąś minimalistyczną, złotą ramkę i w dalekiej przyszłości sobie powieszę na ścianie :). Może jeszcze troszkę takich nazbieram i się ciekawa dekoracja z tego zrobi ;).