Tańcząc z lwami w Nowy Rok! (recenzja autobiografii Tony'ego Fitzjohna)

"Sukces nigdy nie jest ostateczny. Porażka nigdy nie jest totalna. 

Liczy się tylko odwaga."

Winston Churchill

ilustracja wykonana w Canva

Tony Fitzjohn - "Tańczący z lwami" (tyt. oryginalny: "Born wild") (Świat Książki)

"Sukces nigdy nie jest ostateczny. Porażka nigdy nie jest totalna. Liczy się tylko odwaga."

Winston Churchill

Takim oto cytatem kończy się „Tańczący z lwami” – lektura, z którą weszłam szumnie w Nowy Rok. Zadedykowana „Dzikim Stworzeniom” autobiografia Anglika, który ku zaskoczeniu bliskich odnalazł ww. odwagę i miejsce na świecie akurat pośród lwów w samym sercu Afryki.

„Tańczący z lwami” to opowieść sięgająca do powojennego przedmieścia Londynu, gdzie urodził się i został adoptowany Autor. Przemykająca pobieżnie przez lata szkolne i niespokojną młodość w Wielkiej Brytanii - spędzoną na bezskutecznym poszukiwaniu celu. Tocząca się jak rzeka - przez spontaniczną przeprowadzkę do Afryki w 1971 roku - aż do czasów współczesnych.

To historia obejmująca ponad 40 lat pracy z dzikimi zwierzętami w Afryce – najpierw w dopiero co powstającym Parku Narodowym Kora w Kenii, pod uważnym okiem mentora – "Staruszka" George’a Adamsona, potem samodzielnej, z żoną i licznymi dziećmi w odradzającym się Mkomazi w Tanzanii.

Pracy w czasach burzliwych konfliktów politycznych. Życia pozbawionego komfortu, na odludziu, pełnego niebezpieczeństw – czy to ze strony przywracanych naturze zwierząt, kłusowników, próbujących zagarnąć tereny parku pasterzy, czy wrogo nastawionych plemion. Grup uzbrojonych, impulsywnych młodych ludzi – odrzucających podstawowe wartości. Jednak mimo wszystko - także życia pełnego satysfakcji…

To wyjątkowa, wartościowa lektura. Naprawdę, ciężko znaleźć równie inspirującą i (subtelnie) pozytywną. Na pewno poruszy (jeśli nie przerazi) miłośników zwierząt. Docenią zwłaszcza opisy kontaktów, międzygatunkowej komunikacji głównych bohaterów z lwami…

Czy ją polecam? Tak, zdecydowanie - ale bardziej doświadczonym czytelnikom.

Mimo licznych zdjęć i lekkiego pióra Autora, nie jest to bowiem książka łatwa dla początkujących miłośników literatury podróżniczej. 

To nie bajka. To szczera autobiografia zagubionego, a przy tym pełnego pasji i dobrych chęci człowieka. To krwawa, trudna historia początków ochrony przyrody w Afryce - naprawdę naszpikowanych wyzwaniami. Wciągająca – ale też naturalistyczna, treściwa, wymagająca skupienia...

Wybór pozostawiam do samodzielnej decyzji.